Informacja ma we współczesnym świecie ogromną moc – może budować, ale też niszczyć. Nie ma się co zatem dziwić, że wiele osób gotowych jest pozyskiwać informacje za wszelką cenę – wbrew etyce, dobrym obyczajom, a nawet normom prawnym. Takie właśnie metody wykorzystywane są podczas zbierania informacji przez czarny wywiad.
Jeśli ktoś z jakichś powodów chce ukryć informacje na swój temat, na temat swoich poczynań, działalności, powiązań czy relacji, nie podaje ich do publicznej wiadomości, nie chwali się nimi na portalach społecznościowych, nie publikuje w mediach. W związku z tym wiedza na temat takiej dyskretnej osoby nie jest powszechnie dostępna, w przeciwieństwie do informacji, które z łatwością można znaleźć w internecie, bądź w jawnych źródłach.
Niemniej jednak, czasami bywa tak, że mimo, iż jedna osoba chce zachować dyskrecję i anonimowość, to staje się obiektem zainteresowania innej osoby, bądź grupy osób. W takich przypadkach, jedyną drogą, która może doprowadzić do pozyskania informacji na temat danej jednostki jest tzw. czarny wywiad. Jednakże, z uwagi na trudny dostęp do wiedzy, działania wchodzące w zakres czarnego wywiadu są zazwyczaj nielegalne, bądź balansują na granicy prawa. W takich sytuacjach nie liczą się bowiem środki, lecz osiągnięcie efektu w postaci zdobycia informacji, a powiedzenie Po trupach do celu najlepiej oddaje determinację w realizacji zamierzeń.
Na działania w ramach czarnego wywiadu składają się zwłaszcza:
- Kradzież tożsamości
- Przełamywanie haseł i zabezpieczeń
- Włamania do sieci
- Nielegalne wchodzenie w posiadanie nośników danych
- Zakładanie podsłuchów i urządzeń pozwalających na lokalizowanie miejsca pobytu osoby
- Prowokacje
- Wywieranie nacisku
- Zastraszanie
- Szantaże
- Porwania
Część z wymienionych metod zastrzeżonych jest wyłącznie dla policji i organów ścigania, choć nawet je uruchomić można dopiero po uzyskaniu zezwolenia sądu, bądź prokuratora. Tym bardziej nie powinny być stosowane przez osoby prywatne, ze względu na możliwość naruszenia dóbr osobistych, czy różnego rodzaju tajemnic. Niemniej jednak niektórzy detektywi, narażając się na odpowiedzialność karną oraz utratę licencji, podejmują ryzyko, prowadząc prywatne śledztwa.
Z całą pewnością poza granicami prawa leżą wszelkie metody siłowe, wypełniające znamiona czynów zabronionych, jak chociażby porwanie. Choć ich stosowanie nierozerwalnie związane jest z odpowiedzialnością karną, to chętnie wykorzystywane są zwłaszcza w działalności przestępczej, czy w tzw. półświatku. Jednak w takiej sytuacji trudno już mówić o czarnym wywiadzie, działania takie to po prostu przestępstwa, ścigane przez prawo karne.
Czarny wywiad, to najbardziej kontrowersyjna metoda gromadzenia informacji, w zdecydowanej większości przypadków zastrzeżona dla wyspecjalizowanych jednostek i organów. Korzystanie z narzędzi czarnego wywiadu przez osoby prywatne jest zwykle zabronione i wiąże się z ryzykiem poniesienia kary.
